Malgorzata Markiewicz – Albo-Albo

Prace Markiewicz zwykle są przyjemne w dotyku, zarastające jak mech, z drugiej chropowate, rozpadające się. Wiele powstaje przez zestawienie twardego z miękkim, np. betonu z materiałem, przywodząc na myśl zakleszczenie i uwięzienie. Rytm kwadratowych przedmiotów, klatek mieszkań, bloków i osiedli zostaje oswojony przez artystkę poprzez zmiękczanie, ocieplanie, owijanie. Oznaczanie miejsc i pozostawianie miękkich sygnatur - ocieplaczy, koców, włóczkowych pleśni jest sposobem rozmiękczaniem konturów, pakowaniem otoczenia w kaftan bezpieczeństwa, zapobieganiem poranieniu.

W większości swoich projektów wykorzystuje tkaniny, które stają się inskrypcją na ciele. Ubranie występuje w charakterze narzędzia do spajania tożsamości, podobnie jak lacanowska faza lustra, wznosi ponad permanentne rozdarcie poczucie bycia magmą, która swobodnie rozbiega się na wszystkie strony, pozwala na totalne zamknięcie ciała, w ograniczoną strukturę-formę.

Marta Lisok

Sponsor: